مطالعه ی برهمکنش فلاونوئیدهای فیستین و کامپفرول با پروتئین بتالاکتوگلوبولین با استفاده از روش های محاسباتی داکینگ مولکولی و شبیه سازی دینامیک مولکولی

فلاونوئیدها ترکیبات طبیعی فنلی هستند که در غذاهای گیاهی یافت می شوند. این ترکیبات دارای فعالیت-های بیولوژیکی و دارویی زیادی از جمله خواص آنتی اکسیدانی، ضد التهابی، ضد میکروبی، ضد آلرژی و ضد سرطانی می باشند. فیستین یک فلاونول است که از لحاظ ساختاری متعلق به گروه پلی فنل ها می باشد. این ترکیب در بسیاری از گیاهان به عنوان رنگ کننده عمل می کند، فرمول شیمیایی آن اولین بار توسط شیمیدان اتریشی به نام جوزف هرزیگ در سال 1891 توصیف شد. بررسی های علمی، خواص احتمالی ضد پیری، ضد التهابی، ضد سرطانی و ضد ویروسی را برای این ترکیب گزارش کرده اند. کامپفرول نیز یک فلاونول طبیعی است که از چای، کلم بروکلی، گریپ فروت، لوبیا، گوجه فرنگی، سیب و منابع دیگر گیاهی استخراج می شود. کامپفرول دارای ساختار جامد کریستالی زرد رنگ با نقطه ذوب 278-276 درجه سانتی گراد می-باشد که در آب حلالیت کمی دارد ولی در اتانول گرم و دی اتیل اتر قابل حل شدن است. یکی از محدودیت-های اصلی در فعالیت های دارویی این ترکیبات، حلالیت ضعیف آنها است که باعث کاهش جذب و فعالیت آنها در بدن می شود. یک راه منطقی برای حل این مشکل استفاده از پروتئین های حامل می باشد. blgکه عمده-ترین پروتئین موجود در شیر گاو است عضوی از خانواده لیپوکالین ها است. چندین نوع ژنتیکی این پروتئین یافت شده است که blg(a) وblg(b) عمده ترین نوع آن به شمار می روند. blg(a) در آمینواسیدهای 64 ) aspa-glyb) و 118(vala-alab) با blg(b) تفاوت دارد. پروتئین blg(c121s) نیز یک پروتئین جهش یافته از blg می باشد که آمینواسید سیستئین 121 آن با آمینواسید سرین جایگزین شده است. مطالعه برهمکنشfn و kamfبه عنوان فلاونوئید با blg(a)، blg(b) وblg(c121s) با استفاده از روش های محاسباتی داکینگ مولکولی (نرم افزار اتوداک) و شبیه سازی دینامیک مولکولی (نرم افزار گرمکس) انجام شد. بهترین مدل های اتصال، مربوط به کمپلکس blg(a)-fn و blg(a)-kamf می باشد که ثابت اتصال آنها حدود m-1 105×65/2 وm-1 105 ×60/1محاسبه شد. نتایج شبیه سازی md نیز نشان داد پارامترهای مربوط به پایداری blg(a) و blg(a) در حضور لیگاندها تقریباً بعد از زمان 8000 پیکو ثانیه به تعادل رسیده است. بر اساس این نتایج، می توان blg(a) را مناسب ترین حامل برای انتقال لیگاندهای مورد نظر معرفی کرد.